Cyberprzemoc to przemoc z użyciem urządzeń elektronicznych, najczęściej telefonu bądź komputera. Bywa określana także jako cyberbullying, nękanie,  ręczenie, prześladowanie w Internecie. Niezależnie od określenia, jej celem zawsze jest wyrządzenie krzywdy drugiej osobie. Cyberprzemoc to –  podobnie jak przemoc tradycyjna – regularne, podejmowane z premedytacją działanie wobec słabszego, który nie może się bronić. Zjawisko elektronicznej agresji może przybierać różne formy: od wysłania obraźliwego SMS-a czy e-maila do koleżanki, aż po założenie komuś fałszywego konta na portalu społecznościowym.


Każde doświadczenie z narkotykami ma wpływ na człowieka, a często decyduje o jego dalszym życiu – funkcjonowaniu fizycznym czy społecznym. Rolą osób dorosłych, edukujących i wychowujących młode pokolenie, jest zwrócenie uwagi na zagrożenia wynikające z podejmowania zachowań ryzykownych, a przede wszystkim – koszty związane z eksperymentowaniem lub szkodliwym używaniem narkotyków przez młodzież. Używanie narkotyków przez młodych ludzi zawsze jest ryzykiem!


Aby zrozumieć dziecko, trzeba postawić się na jego miejscu, a najlepiej znajdować się w dwóch miejscach na raz – wejść w rolę dziecka i jednocześnie pozostawać rodzicem. Ponieważ jednak wszyscy popełniamy błędy i co więcej, często nie zdajemy sobie z tego sprawy, powinniśmy w sprawowaniu tych ról odwoływać się do autorytetów i sprawdzonych metod postępowania, korzystając z inspirujących doświadczeń rodziców i specjalistów – ich życzliwych praktycznych porad i fachowych wskazówek.


 W naszej szkole od lat prowadzone są  różnorodne działania propagujące wiedzę na temat dysleksji pod hasłem Tydzień Świadomości Dysleksji. Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w uczeniu się.  W ramach działań proponujemy zapoznanie się z bardzo ciekawym artykułem osoby, która pokonała dysleksję ciężką, wytrwałą pracą i osiągnęła życiowy sukces.  

Zwierzenia  pani Katarzyny Bogdanowicz autorki artykułu autobiograficznego  “ W czepku urodzona” mogą być doskonałą lekturą dla wszystkich interesujących się tą dziedziną; można również czerpać inspiracje do pracy z dzieckiem a przede wszystkim budować świadomość problemu. 

                                                                                       Życzę miłej lektury.

Irena Kraśnicka